Op een kerkhof, gehuld in schaduwen zacht,
staan de bomen in stille wacht.
Hun takken in de avondzon rood,
als zwijgende getuigen van leven en dood.
De bomen staan trots en majestueus,
hun bladeren fluisteren een geheimzinnig gebruis.
Ze buigen zich over de zerken heen,
als beschermers van vergeten steen.
Ze bieden schaduw aan de vermoeide zielen,
en troost aan zij die hier knielen.
Dus wandel voorzichtig op het pad tussen de graven door,
onder de bomen als beschermend koor.
Reactie plaatsen
Reacties